Published in ELOHAN Monthly/ Issue#185 (July/Aug 2016)
– Sampurna Lata Tuladhar
दृष्य वया मांया य:म्ह याक: मचा । दृष्य न मांनं धैथे ज्ञानीम्ह । मां तं चाईधका: तस्कं ग्या: ।
थौं कन्हे न्हापा थें पिने वना: म्हितेगु चलन मदय् धुँकल । उकीन दृष्य छेँय् च्वना: हे म्हिती। थौं छाय् ख: मस्यू दृष्य यात पिहाँ छक: वना वयेला थें जुया च्वन। उकिं वं मांयाके न्यन, “छक अयेक पिहाँ वना वयेला मां?”
मांम्ह गजब जुल । “छ याक:चा पिहां वनेगु बानी मदु। अथे धका: पिहां हे वने मते धाय्….. हानं मालिई बलय् काचाक्क याक: बाक: पिहां वने ग्याना च्वनी । थौं छं गजब नक्सां हे पिहाँ वनेला धका: न्यन । ठीक जू का । तापाक वने मते । छेँ लिक लिकसं जक हुँ । गाडी मवइ थाय्। बरु बाइक वइगु होस् या”।
मांम्हं ज्यु धा:गुलिं दृष्य मक्ख ।
मांम्हं हाकान धाल, “ उकुनु भुखाय् ब्वया: छेँ दुना च्वंगु थासय् वने मते। दया दिया: घा:पा जुइ । होस् या न्ही!”।
दृष्यं “ज्यु, हस् मां” धका: पिहां वन ।
दृष्यया गन वने गन वने जुल । बुलुहुँ छें नाप स्वाना च्वंगु लँय् न्यासी वन । ववं व हे भुखाय् ब्वया दुंगु छेँ न्ह्योने थ्यन। दृष्यया अन छु छु दु थय्क स्वये मास्ते वल । छेँ पिने तया त:गु डुँगुरया च्वये गल । अन सन्तुलन मदया दल । दयेसातं मांनं धा:गु खँ लुमन । “….भुखाय् ब्वया छेँ दुना च्वंगु थासय् वने मते। दया दिया: घा:पा जुई । होस् या न्ही!”
“का: आ: छु याये !” आ: धा:सा दृष्य या नुगलय् भुखाय् ब्वल । मां नं धा:गु हे ख: । जि गथे होस मंत ।“
थौं मां नं जिँ धाय् सातकि हे ज्यु धका: छ्वया ह:गु । जि थथे दया: घा: जूगु सिलकि मां तं चाइगु जुइ । नुग: मछिंकीगु जुई । आ: छु याय् ?” वं मतिई तल ।
“म्वाल मांयात धाये मखु ।” बुलुहुँ छेँ लिहां वन । दःगु थाय् स्या:सां ख्वालय् मक्यं । बरु घा: खनी धका: फुल पाइन्त हे न्ह्याना तल।
“ओहो दृष्य, वये धुनला? याकान हे वल । गुलि ज्ञानी । जिमी काय्, मेपि थेँ मखु। थ:हे ज्ञान ढु । खँ थू। ज्ञानी जुया इलय् लिहाँ वल। स्याबास” । “थ:त उलि माया याईम्ह मां । गुली विश्वास दु मांया जि प्रति। मांया नुगलय् स्याके मखु। घा: जूगु कने मखु, लं हे लनि नी”, द्रिश्यं बिचा: यात ।
वा वया चोंगु ई। तां न्वगु ई। घालय् वास: मत: ।
कन्हे कुन्हु दृष्य ब्वनेकुथी वन। घा: स्याना वल । छेँ लिहाँ वंबलय् तुति खुच्याँ खुच्याँ काल । खनेवं मांम्हं न्यन , “का छु जुल ? तुति स्या:गु ला? घा: जुल ला? दल ला? गथे जूगु?” मांया न्ह्यास बा: वल ।
“स्वय्??!!” । दृष्य बुलुहुँ घा: उला क्यन । छु जूगु ख: फुक खँ कन । घा:ला पाके जुई धुँकल । ति पिहाँ वया च्वन । काचा काचा मां नं एन्टिसेप्टिकं घा: सिला बिल । स्युकथं वास: तया: पट्टि तयाबिल । दृष्य या भचा हल्का ज्वरनं दुगु चायेकाः डाक्टर थाय् यंकल ।
डाक्टर नं धाल ,”घा इन्फेक्शन जुया ज्वर व:गु ख:, वास: च्वया बी, लना वनी। पीर कायेम्वा:। बरु घालय् वास: इलय् तयेमा:गु। थुगु मौसमय घा्: पाके जुई अ:पु । तितानुस या इन्जेक्शन इलय् हे बी मा: । होस् मतल धायेवं चिकीचा कूगु घा: न पाके जुया: तुति ध्यनेगु अवस्था तक न वयेफु ।”
मां काय् निम्हं छें लिहा वन । मांनं धाल, “ बाबु छ गुली ज्ञानीम्ह, छाय् जित ख:गु खँ मकना?” म्हिग हे घाः क्यंगुसा वास: तयाबीगु । मफतय् चच्छि गुलि स्याकाः च्वने माल । न्हिछि स्कूलय् गुलि स्याका च्वने माल । छाय् ख:गु खँ मकना बाबु छं ?”।
दृष्यं धाल, “मां तंचाइ धका: ग्याना ख: मां”।
“जि तंचाई धकाः मकंसे च्वना: स्वः छु जुल ! म्हं मफयेका: च्वने माल खँला? जि तंचासा छु जुल? ख:गु खँ ल्हाये मा: बाबु। तं धयाःगु वइ वनी। छंगु तुति ध्यने मा:गुसा हान तुति वइला? तं चा:सां मचा:सां धाये मा:गु ख:गु खँ धाये मा: बाबु । धन्न यक्को लिमबात । इलय् वास: जुल । आवंलि गुबलें अथे याये मते न्हिं ।” दृष्य नं थ:गु गल्ति चायेकल ।
“खला जिं नं मांयात माया हे यानगु ख: । मां तंचाई धका: बिचा: यानागु ख:। तर ख:गु खँ सुचुके मज्यूगु जुया: च्वन । जिं सिल मां। मां न ख:गु खँ ल्हायेमा: धया दीगु ख: तर थुगसी गल्ति जुल। आवंलि अथे याये मखु। न्ह्याबलें ख:गु खँ ल्हाय् मां।”
दृष्यया मांम्हं दृष्ययात घयेपुना कपालय् चुप्पा नल ।